Z pewnością mniej więcej w tym czasie, a może trochę wcześniej powstała pieśń znana również pod kilkoma innymi tytułami, spotykanymi również dzisiaj. Tak więc „Gonna Lay Down My Burden”, czy „Ain’t Gonna Study War No More” to ten sam utwór. Po raz pierwszy tekst i nuty wydano drukiem w 1918 roku w jednym z amerykańskich zbiorów piosenek z plantacji bawełny. To oczywiście była pieść śpiewana przez niewolników, więc być może jej początek jest jeszcze starszy, ale tego raczej już nigdy nie uda się ustalić.
Wielowymiarowy tekst, który może być również intepretowany jako wyraz postaw pacyfistycznych i opowieść o ciężkiej pracy sprawił, że kilka razy utwór dostawał kolejne nowe życie. Był antywojenną pieśnią w okresie wojny w Wietnamie, wcześniej oczywiście był pieśnią amerykańskich niewolników. Bywał też traktowany jako amerykański folklor, bez żadnych politycznych treści.
Pierwsze zachowane nagranie „Down By The Riverside” pochodzi z 1920 roku i zostało przygotowane przez zespół wokalny Fisk Jubilee Singers, zredukowany do kwartetu i na tą okoliczność nazwany Fisk University Jubilee Quartet. W momencie nagrania tego utworu zespół miał już za sobą niemal 50 lat działalności w ciągle zmieniających się składach. Ten złożony z czarnoskórych wokalistów zespół jako pierwszy zaczął również wykonywać i nagrał inną znaną melodię – „Swing Low, Sweet Charriot”. Na tego rodzaju wokalnych zespołach, wykonujących w większości repertuar kościelny wzorowały się późniejsze wokalne zespoły, takie jak The Golden Gate Quartet, czy The Blind Boys Of Alabama, a także później grupy wokalne śpiewające muzykę rozrywkową, jak The Platters, czy The Staple Singers. Generalnie – od zespołów zwanych ogólnie Jubilee Singers zaczęło się nowoczesne aranżowanie harmonii wokalnej i wokalne improwizacje. Jednak sam Fisk Jubilee Singers moim zdaniem próby czasu nie wytrzymał, dlatego też muzyczną podróż przez przeróżne nagrania „Down By The Riverside” zaczynam od bluesowej wersji pochodzącej prawdopodobnie z okolic 1958 roku w wykonaniu wybitnego duetu bluesowych mistrzów, którzy razem osiągnęli jeszcze więcej – Sonny Terry’ego i Brownie McGhee. Ich wersja mogła powstać równie dobrze trzydzieści lat wcześniej. Mniej więcej w tym samym czasie utwór nagrała Mahalia Jackson i Bing Crosby, a kilka lat wcześniej Big Bill Broonzy i Bunk Johnson.
W 1956 roku powstało nagranie, o którego istnieniu świat dowiedział się dopiero 25 lat później. Ówczesny właściciel Sun Records – legendarny Sam Philips w 1981 roku „cudownie odnalazł” taśmy z sesją zespołu, który sam nazwał The Million Dollar Quartet. W 1956 roku być może taka płyta była warta milion dolarów, jednak 25 lat później o wiele więcej. Jerry Lee Lewis, Johnny Cash, Carl Lee Perkins i Elvis Presley spotkali się w studio Philipsa chyba niekoniecznie chcąc nagrać cokolwiek co miało się ukazać, jednak zapis tego spotkania po latach ciągle ma wiele muzycznej siły.
Nowoczesną wersję zbliżoną do pierwszego wykonania Fisk Jubilee Singers w 2008 roku przygotował legendarny zespół The Blind Boys Of Alabama. Ten zespół powstał w 1939 roku a jego członkowie, ci najstarsi, którzy do dziś nagrywają z zespołem w studiu pamiętają czasy świetności Jubille Bands. Zespół w początkach swojej działalności występował jako The Happyland Jubilee Singers.
„Down By The Riverside” to nie tylko ważny tekst, ale również świetny blues, który od lat wykorzystują muzycy jazzowi do swoich improwizacji. Wśród setek nagrań chciałbym wyróżnić dwa – duet Jimi Smitha i Wesa Montgomery’ego w towarzystwie przebojowej orkiestry i współczesne, kameralne nagranie Charlie Hadena i Hanka Jonesa. Dla tego ostatniego, nagrany w 2010 roku album okazał się niestety ostatnim w jego trwającej od początku lat czterdziestych karierze.
Zawartość odcinka
1. Sonny Terry & Brownie McGhee – Giants Of Blues (VA)
2. Elvis Presley / Jerry Lee Lewis / Johnny Cash / Carl Lee Perkins – The Million Dollar Quartet
3. Blind Boys Of Alabama – Down In New Orleans
4. Charlie Haden & Hank Jones – Come Sunday
